پنج ویژگی شهید آیت‌الله رئیسی و شهدای خدمت

به گزارش ایکنا از خوزستان، محمدرضا سنگری، پژوهشگر ادبیات پایداری در آیین گرامیداشت سالگرد چهارم خرداد، روز مقاومت و پایداری دزفول که شب  گذشته چهارم خرداد در مجتمع فجر اهواز برگزار شد، ضمن گرامیداشت یاد شهدای دفاع مقدس گفت: سلام برشهیدان سوم خرداد، چهارم خرداد، شهیدان خوزستان، شهدای غزه، شهدای امنیت و شهدای خدمت و همه آنان که عاشقانه و خالصانه و صادقانه هستی خود را در طبق اخلاص نهادند و امروزِ ما رهاورد صدق و اخلاص و پاکبازی آنان است.

وی اظهار کرد: درآمیختگی دو رخداد یعنی چهارم خرداد، یادآور و تداعی ایمان، اخلاص و پاکبازی بلد طیب دزفول و پیش از آن سوم خرداد یادآوری بازگشت خرمشهر عزیز با رخداد تلخ وغمباری که هنوز در بهت آن به سر می‌بریم و ابعاد آن شاید در آینده بیشتر روشن شود، مرا بر آن می‌دارد که تلفیقی از این دو موضوع را در این مجال، مطرح کنم.

خداوند به برکت این خون‎‌ها، خوف و حزن را از جامعه ما خواهد زدود

سنگری گفت: این بشارت را بدهم که حضرت حق می‌فرماید هیچ آیه‌ای نسخ نمی‌شود، مگر اینکه آیه‌ای فراتر و بهتر از آن یا مثل آن به جامعه‌ای که جامعه مخلص است عرضه بکند. ان شاءالله چشم انداز آینده بسیار روشن خواهد بود. هر چند شخصیت بزرگ و ممتاز و متفاوت شهید آیت الله رئیسی کار را بر هر کس که بعد از این بیاید، بسیار سخت خواهد کرد، چرا که همه در تزارمندی و فرازمندی او انتظار دارند؛ کسی که نه خستگی می شناخت، نه از ملامت‌ها می‌هراسید. مرد خدمت که هنوز بیست و چند ساعت از سفر مازندران نگذشته، سفر بعد را تدارک می‌بیند. همه آنها که با او همراه هستند، همیشه می‌گفتند نفس ما را برید. هم‌پای او حرکت کردن بسیار دشوار است، اما خداوند به برکت این خون‎‌ها، خوف و حزن را از جامعه ما خواهد زدود و ما برکات شهادت این بزرگواران را همین روزها، دیدیم که اینها خود تحلیل جداگانه می‌طلبد.

شهید آیت‌الله رئیسی، فرزند رنج بود

این استاد دانشگاه، در ادامه به بیان ویژگی‌های شهیدان خدمت پرداخت و گفت: خصوصیت اول شهید آیت الله رئیسی این بود که فرزند رنج بودند؛ درد را چشیده بودند. خود اشاره داشته که من درد را نشنیدم، درد را چشیده‌ام. شبیه شهید رجایی که روزگاری در کوره پزخانه‌ها کار کرده بود، شبیه شهید حاج قاسم سلیمانی که از دل سختی‌ها و محرومیت‌ها سر برآورد. چنین کسانی درد جامعه را خیلی خوب می‌فهمند و می‌توانند با درد مردم همراه باشند. او در پنج سالگی پدر بزرگوارش را از دست می‌دهد.آقای رئیسی می‌گفت من یاد ندارم که یک کیلو گوشت یا یک کیلو برنج وارد خانه ما شده باشد. من درد را با گوشت و پوست خود احساس کرده‌ام. خانه او از سطح متوسط مردم پایین‌تر بود. شهید رئیسی، آبدیده و بحران چشیده بود. سختی‌هار ا با تمام وجود ادراک کرده بود. همین خصوصیت برای شهید امیرعبدالهیان، شهید موسوی و دیگر شهیدان همراه بود. عجیب است که این مجموعه همه از سادات هستند. 

وی ادامه داد: وجه دوم این شهید به فرموده قرآن «وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ» و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. «عارفانند مست حق دائم، لایخافون لومه لائم» سرزنش سرزنش کنندگان را به هیچ می‌گیرند. او به اینها مشغول نشد. این قدر به او طعنه زدند، بد گفتند، بسیار اهانت شنید، اما سر پاسخ دادن نداشت. همین خصوصیت برای شهید امیرعبدالهیان بود. سرزنش و اهانت و تمسخر کردند. راه می‌رفت مسخره می‌کردند، سخن می‌گفت مسخره می‌کردند، سفر می‌رفت، مسخره می‌کردند، دانش و علمش را به تمسخر می‌گرفتند. تمام حرکات این بزرگوار در طول این مدت، در معرض توهین و تهمت و طعنه بود. او تمام اینها را تاب آورد. نماز خواندن او را مسخره کردند، اما شکوه نمازش، پوتین را به تعظیم و تجلیل واداشت. 

سنگری، ویژگی سوم شهید رئیسی را تکاپو و شتاب به سمت هدف دانست و گفت: امیرالمؤمنان(ع) در یکی از خطبه‌های خود وقتی افراد را تقسیم بندی می‌کنند می‌فرمایند آنها که بهشت و جهنم را پیش روی خود می‌بینند، سه دسته هستند، «سَاعٍ سَرِيعٌ نَجَا وَ طَالِبٌ بَطِي‏ءٌ رَجَا وَ مُقَصِّرٌ فِي النَّارِ هَوَى» یک دسته «سَاعٍ سَرِيعٌ» هستند یعنی هر چه پیشتر می‌رود شتاب بیشتری به خود می‌دهد. شهید رئیسی و همراهان او چنین بودند. دوران جنگ و جبهه ما هم همین طور بود. رزمندگان ما خستگی نمی‌شناختند. گاهی سی کیلومتر می‌رفتند، با وجود همه سلاح‌هایی که همراه داشتند و می‌گفتند نمی‌دانیم چه قدر راه رفتیم. شب بیداری هم داشتند. گروه دیگر در سخن امیرالمؤمنین(ع)، افراد کُند هستند، اما می‌شود به آنها امید داشت و دسته سوم، تنبل و اهل تقصیر هستند. 

شهدای خدمت، بذل معروف کردند

این پژوهشگر و مؤلف تاریخ اهل بیت(ع) ادامه داد: خصوصیت دیگر شهید رئیسی این است که بذل معروف کرد. این خصوصیت همه مجاهدان راه حق است. روایت می‌فرماید: «من بذل معروفه، مالت الیه القلوب» آنهایی که معروف خود را عرضه می‌کنند، خداوند دل‌ها را به سمت آنها مایل می‌کند. «من بذل معروفه» یعنی فرد، هر چه توان و امکان و زمان و استعداد دارد، در راه خدا بذل کند. در تشییع پیکر شهدای خدمت در تهران کسانی بودند که می‌گفتند ما به او رأی ندادیم. مردم آمدند چون این شخصیت بزرگ، بذل معروف کرد. هر چه داشت به میدان آورد. امروز وقت کار کردن نیست، وقت اضافه کار کردن است. یک بار در میدان انقلاب تهران، برمی‌گشتم، دیدم ساعت دو نیمه شب، فردی نشسته و دستش را دراز کرده و منتظر است کسی به او کمک کند. شاید در میدان، چهارده، پانزده نفر بیشتر پیدا نمی‌نشدند. داشت گدایی می‌کرد. به او گفتم این چه موقع است؟ صبح می‌آمدی. گفت عائله‌ام زیاد است و مجبورم از شب هم استفاده کنم. یک لحظه به یاد این سخن شهید بهشتی افتادم که «امروز عائله ما سنگین شده» امروز وقت کار کردن نیست، زمان اضافه کار است. هنر این است که همه توان خود و استعداد و امکانی که داریم به میدان بیاوریم و شهید رئیسی چنین خصوصیتی داشت.

سنگری افزود: او زیست و صفات مؤمنانه داشت. همه شهدا را شامل این خصوصیت می‌بینم. به فرموده امیرالمؤمنین(ع) «الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ» شکفتگی و شادابی را در چهره‌اش می‌دیدید و حزن و اندوهش در قلبش بود. غم‌هایش را پنهان می‌کرد. لبخند از این چهره جدا نمی‌شد. «اوسع شیئا صدرا» وسیع‌ترین چیزی که یک مؤمن دارد، صدر او است. خداوند وقتی داده‌های خود را به پیامبر(ص) مرور می‌کند، اولین داده خود را «شرح صدر» می‌داند. شرح صدری که این شهید بزرگوار داشتند الگو و درسی برای همه ما است. «أَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً» فروترین چیز برای او خودش بود. با روستاییان می‌نشست چای می‌خورد. هیچ کس انتظار دارد رئیس جمهوری را در روستای احمدفداله ببیند. کسی انتظار ندارد رئیس جمهور بی آنکه کسی متوجه شود، شبانه برود و در جمع سربازان بنشیند و گفت‌وگو کند. با یک پیرزن می‌نشست، گفت‌وگو می‌کرد. مردمی بود. «يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ» دنبال برتری جویی نبود. دنبال صندلی نبود. پشت میز ننشست، در میان مردم بود. «يَشْنَأُ السُّمْعَةَ» به تبلیغات دشمن توجه نکرد. در پی جواب دادن، نبود. وقتی تصمیم بگیری، جواب بدهی، دشمن مدیریتت می‌کند. این شهید و همراهان او، کسانی بودند که به انفعال نیفتادند. فعال بودند.

وی ادامه : از دیگر ویژگی‌های مؤمن در سخن امیرالمؤمنین(ع) این است: «طَوِيلٌ غَمُّهُ، بَعِيدٌ هَمُّهُ» همتش بلند بود. «مَشْغُولٌ وَقْتُهُ» وقتش پر بود. «شَكُورٌ، صَبُورٌ، مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ» مؤمن دائم در اندیشه است، اهل صبر و شکر و امید است. زمانی که همه از ناامیدی حرف می‌زدند، شهید رئیسی نگاه امیدوارانه داشت و بذر امید را در جان مردم می‌کاشت. «نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْد» جانش از صخره‌های ستبر کوهستان استوارتر بود. این خصوصیت مردم دزفول نیز هست.

نقش مادران و همسران شهدا، کمتر مطرح شده است

سنگری گفت: یکی از ابعادی که کمتر درباره این شهید بزرگوار و دیگر شهیدان ما مطرح شده است، نقش مادران  همسران آنها است. همسر شهید رئیسی، خانم دکتر جمیله علم‌الهدی _ که ایشان را از نزدیک می‌شناسم _ هستند. ایشان مدیون این خانم بزرگ هستند. بسیار فرهیخته، روشن اندیش و مطالعه‌‎کرده هستند. سند ارزشمند تحول آموزش و پرورش، به جرأت می‌گویم بالای 50 درصد آن، مدیون شخصیت و درایت خانم علم الهدی و مخصوصا تسلط ایشان در فلسفه ملاصدرا است. زنان، نقش آفرین هستند.

وی خاطرنشان کرد: زکات زنان شهید ایران در دزفول است. از حدود سه هزار و اندی شهید زن در کشور، سیصد و سی و چهار شهید زن، متعلق به دزفول هستند. به یاد دارم در مسجد جامع، زنی آمد مشتش را گره کرد و به سینه بنی‌صدر زد و گفت به من دویست آرپی جی بدهید، الان بغداد را فتح می‌کنم. یک زن این گونه بود. عظمت برخی از خانم‌ها که در دوران جنگ تحمیلی دیدم، تکان دهنده است و الان هم چنین است. شخصی، حرف خوبی زد که صدام از مادران ایران شکست خورد. زنان ما، خدمات بزرگ و ابعاد وجودی‌‎شان چنین شخصیت‌هایی را پرورد. سلامشان باد. خدا توفیق دهد قدرشناسشان باشیم.

برای پرورش خوب نسل آینده، از امام‌زاده‌ها و مساجد غافل نباشیم

این استاد دانشگاه در پایان تأکید کرد: اگر قرار باشد، نسل آینده را خوب بپروریم، از امام‌زاده‌ها و مساجد غافل نباشیم. شهید رئیسی را امام رضا(ع) پرورد و به گمان من یکی از ابعاد مقاومت دزفول، وجود امام‌زاده‌‎ها است. ما در خوزستان، سی و سه امام‌‍زاده از نسل حضرت موسی بن جعفر(ع) داریم که چهارده امام‌زاده از آنها در دزفول هستند. این نکته عجیب را شنیده‌ام وقتی که مسئول کشتگان عراق(مسئول مبادله پیکرها) به دزفول آمد، اولین سؤالی که پرسید این بود که سبزقبا کجاست؟ وقتی او را به سبزقبا آوردند، گفت سبزقبا ما را شکست داد و سبزقبا، ایران را حفظ کرد. هر امام‌زاده، بویی دارد. نگذاریم توان امام‌زاده‌های ما را بگیرند. نگذاریم مساجدمان رنگ ببازد. ایجاد خیلی از این مراکزی که به عنوان مراکز فرهنگی است، دارد مساجد ما را به افول می‌‏برد. ما هر چه داریم از مسجد و امام‌زاده‌ها است. اینها را دریابیم. 

انتهای پیام