روایت موفقیت به سبک آلگری؛ بدون فوتبال ممکن نبود!

به گزارش چهارشنبه‌شب ایرنا، باشگاه یوونتوس ایتالیا چند روز بعد از کسب عنوان قهرمانی کوپاایتالیا، سرمربی این تیم را اخراج کرد تا بازیکنان یووه هفته‌های پایانی سری A را بدون ماسیمیلیانو آلگری به پایان برسانند. اخراجی که کارشناسان دنیای فوتبال از آن به عنوان یک دستورالعمل تحقیرآمیز یاد می‌کنند که مکس آلگری را خانه‌نشین کرده است.

دلیل اخراج آلگری هم حواشی فینال کوپاایتالیا بود که در بیانیه باشگاه یوونتوس هم به آن اشاره شده است. در این بیانیه آلگری به رفتاری ضد ارزش‌های باشگاه متهم شده است.

همکاری سه ساله آلگری با یوونتوس در حالی است که او در گذشته نیز هدایت این تیم را بر عهده داشت. مکس آلگری در سال ۲۰۱۴ سرمربی یوونتوس بود و ۱۷ مه سال ۲۰۱۹ حکم اخراج او صادر شد اما مسوولان تیم ایتالیایی ۲ سال بعد دوباره وی را به همکاری فراخواندند تا بانوی پیر فوتبال این کشور را به روزهای اوج بازگرداند.

از مهم‌ترین اتفاقات ۲ دوره حضور آلگری در یوونتوس اخراج او در ۱۷ ماه مه بود. مرد ایتالیایی سال ۲۰۱۹ نیز در همین تاریخ از مربیگری تیم کنار گذاشته شد!

آلگری که این روزها با قدرت فوتبال به شخصیتی جهانی تبدیل شده است، در گذشته ذهنیتی متفاوت نسبت به آینده داشت که فرسنگ‌ها با جایگاه کنونی او تفاوت دارد. او یکی از مصداق‌های موفقیت با ابزار فوتبال است. آلگری که در ۲۰ کیلومتری شهر پیزا به دنیا آمده است، هرگز نمی‌توانست در رویاهای کودکی خود تصور کند که روزی در راس بزرگترین باشگاه‌های فوتبال قرار خواهد گرفت زیرا او زاده یک خانواده فقیر و هر روز نظاره‌گر کارگری بی‌وقفه پدرش بود؛ پدری که در بندر شغل ساده‌ای داشت و مادرش نیز به پرستاری از مردم روز را می‌گذراند.

آلگری با دیدن شرایط زندگی خانواده همواره بر این باور بود که روزی پا جای پدر خواهد گذاشت و کمک خرج او در بندر خواهد شد اما این تنها یک ذهنیت بود؛ ذهنیتی که کودکانه بود و پشت آن هیچ تصوری از ردای مربیگری دیده نمی‌شد. مکس ایتالیایی علاقه زیادی به فوتبال داشت و وارد این حرفه شد اما یک بازیکن معمولی بود و نتوانست مانند ستاره‌های دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی تبدیل به قهرمان مستطیل سبز شود.

مربی نامدار فوتبال ایتالیا که اکنون می‌تواند ستاره‌های زیادی در زمین فوتبال را رهبری کند، خود فوتبالیست بود اما نمایش او مورد تحسین تنها یک نفر قرار گرفت و آن هم جیوانی گالئونه بود. پیوستن او به پسکارا در سال ۱۹۹۱ نقطه عطفی در دوران حرفه‌ای آلگری تحت رهبری گالیئونه بود. آلگری بعدها با گالیئونه به تیم‌های کالیاری، سپس پروجا و ناپولی رفت. هرچند که او به تیم ملی ایتالیا نرسید اما همواره قبول داشت ک بازیکن متوسطی بوده است و از دوران فوتبالی‌اش پشیمان نیست.

آلگری از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ سرمربی تیم‌های متوسط فوتبال ایتالیا بود اما در ۲۰۱۰ هدایت یکی از پرافتخارترین تیم‌های ایتالیا را برعهده گرفت و با میلان به سلطه اینتر بر فوتبال این کشور پایان داد.

میلان در دهه دوم قرن بیست و یکم به مانند گذشته مقتدر نبود و این باعث شد تا آلگری سودای جانشینی جیوانی تراپاتونی را داشته باشد که عنوان موفق‌ترین مربی بانوی پیر را یدک می‌کشید. آلگری به رکورد این مربی بزرگ رسید و نام خود را جاودانه کرد.

هرچند که باشگاه یوونتوس در چند روز گذشته حکم اخراج یکی از برترین مربیان تاریخ خود را صادر کرده است اما بی‌تردید نام او از تاریخ این باشگاه حذف شدنی نیست و حتی ممکن است چند سال دیگر مدیران این باشگاه به دنبال استخدام سه‌باره او بروند تا آنان را از سلطه اینتری‌ها خارج کند.